صلیب سرخ: مردم سوریه دیگر نمی توانند تاب آورند - اهدا بلاگ

ریاست کمیته بین المللی صلیب سرخ در سخنانی بر اهمیت یاری به مردم سوریه تاکید و توضیح داد: مردم سوریه نمی توانند سالی دیگر در این شرایط ناامیدنماینده تاب آورند، چه رسد به یک دهه دیگر.

به گزارش ایسنا، پیتر مائورر، ریاست کمیته بین­ المللی صلیب سرخ در سخنانی برای کنفرانس پنجم بروکسل درباره حمایت از آینده سوریه و منطقه گفت: من به تازگی از سفر به دمشق، خیابان­های بمباران­ شده داریا و اردوگاه الهول در شمال شرق سوریه بازگشته­ ام.

در طول سالیانی که [از این کشور] بازدید نموده­ ام، مردم سوریه از زندگی­­های ویران شده­ شان برای من گفته­ اند. اما امروز، مردم نه تنها از درد و رنج­ خود از مخاصمه وحشیانه، بلکه از بحران اقتصادی فلج­ نماینده، تأثیر تحریم­ها و کووید 19 صحبت می­نمایند. فقدان امید کاملاً فراگیر است.

سوریه عظیمترین و پیچیده­ ترین عملیات کمیته بین­ المللی صلیب سرخ در دنیا است. نزدیک به سه چهارم مردم به یاری احتیاج دارند که این مقدار در طول 12 ماه گذشته 20 درصد افزایش داشته است. ده­ها هزار نفر کماکان مفقود هستند و دسترسی به خدمات اولیه همچنان یک چالش روزانه است.

بدون شک این مخاصمه با نقض منظم حقوق بین­ المللی بشردوستانه شناخته شده­ است: حملات نامتناسب در مناطق شهری، هدف قرار دادن غیرنظامیان و خدمات ضروری، و بازداشت بدون [حق] تماس با خانواده.

مخاصمات دیگری در دنیا وجود دارند که در آنها نیز شاهد نقض­های شرم­ آور حقوق بین­ المللی بشردوستانه هستیم، اما سطح ویرانی در سوریه است که آن را متمایز می­کند؛ هنگامی که شهرهای با خاک یکسان شده حمص، حلب، رقعه، و مردم بیشماری که آواره و مفقود شده­ اند به خاطر می­ آوریم.

برای ده سال، کمیته بین­ المللی صلیب سرخ به همراه جمعیت هلال احمر سوریه و شرکای نهضت کوشش نموده است تا برای آوارگان غذا و سرپناه فراهم کند، زخمیان را درمان کند، از افرادی که در جستجوی اعضای مفقود شده خانواده­شان هستند حمایت کند و از بازداشت­ شدگان بازدید بعمل آورد.

دهه گذشته از خشونت و شقاوت قلب­ مردم سوریه را شرحه شرحه نموده است.

آینده همچنان تاریک خواهد بود - مگر آنکه جامعه دنیای رویکرد خود را، از امروز، تغییر دهد.

غیرنظامیان بهای فقدان یک راهکار سیاسی و همچنین رویکرد معامله­ گرایانه تمامی طرف­های درگیر نسبت به اقدام بشردوستانه را می­پردازند.

مردم نباید در چادر زندگی نمایند، به تانکرهای آب و توزیع غذا متکی باشند، چه رسد به سال­ها، چه رسد به یک دهه.

در این شرایط اضطراری طولانی مدت، ما باید به مردم یاری کنیم تا زندگی­شان را دوباره بسازند.

در میان ویرانی­ها و بن­ بست سیاسی، ارکان آینده سوریه بشردوستانه است و باید بشردوستانه باشد.

حقوق بین­ المللی بشردوستانه راهنمای عملی برای یاری و حمایت از غیرنظامیان است.

امروز من از جامعه دنیای می­خواهم که در این چهار رکن کلیدی بشردوستانه سرمایه­ گذاری بلند مدت اقتصادی و سیاسی انجام دهد:

اول: علیرقم بن­ بست­های سیاسی، ما باید راه­هایی را برای پایدار نمودن خدمات ضروری بیابیم تا از فروپاشی بیشتر جامعه جلوگیری کنیم.

در داریا من مردمی را دیدم که در میان خرابه­ های ساختمان­های بمباران شده زندگی می­نمایند. آنها به شدت هم اینک احتیاجمند یاری­های اولیه، مانند آب، برق، خدمات درمانی هستند.

پایدارسازی زیرساخت­های اساسی را نمی­توان به تعویق انداخت - فروپاشی این خدمات میلیون­ها سوری را به سمت یک بحران انسانی عظیم سوق خواهد داد. در سرتاسر این کشور، بیش از یک دهه، فراوری نیرو 70 درصد کاهش داشته است؛ 30 تا 40 درصد از فراوری آب آشامیدنی از بین رفته است، 50 درصد از بیمارستان­ها آسیب دیده یا نابود شده­ اند.

کمیته بین­ المللی صلیب سرخ در حال بازسازی خدمات ضروری در سراسر کشور، و حمایت از کسب و کارهای کوچک است. اولویت ما فراهم کردن یاری­های امدادی در مقیاس عظیم در جایی است که بیشترین احتیاج به آنها وجود دارد، تا بتوانیم زندگی را تا حد امکان قابل تحمل کنیم.

هنگامی که سازمان­های بشردوستانه، مانند کمیته بین­ المللی صلیب سرخ، زیرساخت­ها را ترمیم می­نمایند ممکن است مانند بازسازی یا توسعه به نظر آید. اما این امر تا واقعیت فاصله بسیاری دارد. این پروژه­های مهندسی عظیم و پیچیده بشردوستانه توقفی در شکاف بوجود آمده هستند تا از فروپاشی تمامی سیستم­ها جلوگیری نمایند.

جامعه بین­ المللی باید حمایت سیاسی و اقتصادی خود را برای یک واکنش گسترده بشردوستانه شامل تعهدات چندساله شروع کند. تحریم­ هایی که موجب درد و رنج جمعیت غیرنظامی می­شوند، خدمات ضروری و امنیت غذایی را تحت الشعاع قرار می­دهند باید اصلاح شوند.

دوم، بافت جامعه سوریه احتیاج به ترمیم دارد؛ و این ممکن نخواهد مگر آنکه حقوق همگان امروز حفظ گردد.

پیشرفت در تبادل نظرهای سیاسی متکی بر حل و فصل انسانی مسائل کلیدی مانند مسئله مفقودین و بازداشت خواهد بود. این­ها احتیاجمند حمایت و تعهد بلندمدت است اما اکنون کارهای بسیاری می­توان انجام داد.

جستجوی مفقودین و پاسخ به احتیاجهای خانواده­ های آنها ضروری و فوری است. ده­ ها هزار خانواده در انتظار خبری [از عزیزان­شان] هستند و بسیاری از آنها با مسائل شدید اقتصادی مواجهند. آنها اکنون و برای دهه­های پیش­رو احتیاج به حمایت شدن دارند.

به طور حیاتی و فوری: باید با بازداشت­شدگان انسانی و کرامت­آمیز رفتار گردد. دلایل بازداشت­شان هرچه هست، آنها باید اجازه داشته باشند تا پیوندهای نظام­ مند با خانواده­های خود داشته باشند و فرایند قانونی لازم برای آنها طی گردد. کمیته بین­ المللی صلیب سرخ به بازدید از بازداشت­شدگان در تعدادی از زندان­ها در سوریه ادامه خواهد داد. ما پیوسته و محرمانه با مقامات در حال تبادل نظر هستیم تا شرایط بازداشت را، در مورد رفتار انساندوستانه، و اجازه به خانواده­ها برای حفظ تماس­شان بهبود بخشیم.

سوم، افراد بازداشت­شده یا آنها که در شرایط بلاتکلیفی حقوقی بسر می­برند احتیاجمند پاسخ­هایی انسانی و پایدار هستند.

در شمال شرق سوریه، مانند اردوگاه الهول، ده­ها هزار نفر که غالباً زن و کودک هستند در شرایطی اسفناک زندگی می­نمایند.

من صراحتاً از این شرایط شوکه شدم؛ در میان بدترین چیزهای که دیده­ ام - بچه ها دچار سوءتغدیه، و ناقص رشد نموده؛ آنها از امراض قابل درمان هلاک می­شوند. چادرهای موقت نه در برابر خشونت­های درحال افزایش از آنها حفاظت می­نمایند نه در مقابل شرایط سخت جوی. حقوق آنها نادیده گرفته می­گردد: برخی بدون تابعیت هستند، برخی دیگر در خطر به فراموشی سپرده شدن در مراکز تأدیب و اماکن بازداشت قرار گرفته است.

تخمین زده می­گردد که در حدود 40000 کودک در آن اردوگاه وجود دارند که اکنون دو سال را در شرایط ناامن و همراه با تهدیدات جانی به سر نموده­ اند: این بدون شک یک بحران حمایت از کودک در مقیاس عظیم است.

این که جامعه دنیای نه به دلیل چالش­های بشردوستانه غیرقابل رسیدگی بلکه به علت واگرایی­های سیاسی به چنین مکانی اجازه ادامه یافتن می­دهد، یک رسوایی است.

دولت­ها نتوانسته­ اند به مسئولیت­های حقوقی خود چه در قبال بیگانگان چه برای سوری­ها و عراقی­ها عمل نمایند و به آنها پشت نموده­ اند.

وقت آن است که پیش از آنکه جان افراد بیشتری از بین رود و آینده افراد بیشتری ویران گردد یک اراده سیاسی برای عمل بیابیم. مثال­های مثبت از بازگشت به موطن و ادغام دوباره وجود دارد. چالش­های فراوان را نمی­توان بهانه­ای برای بی­ عملی قرار داد.

در نهایت، ما خواستار برطرف محدودیت­ها بر اقدامات بشردوستانه بی­طرف، بی­ غرض و مستقل هستیم.

زمانی که شدیداً به اقدامات نجات­ دهنده احتیاج است، حلقه طناب بر گردن آن تنگ­تر می­گردد. بن بست فرامرزی و میدانی جان میلیون ها نفر را به گروگان گرفته است. کمیته بین المللی صلیب سرخ آماده است تا اقدامات نجات دهنده خود را در سراسر سوریه، از جمله در بخش ادلب افزایش دهد، اما سیاست مانع از اقدام ما می گردد.

سوریه در گرداب مرگبار درد و محنت قرار گرفته است، که باید با پاسخ­های تعیین و اقدام عملی از آن حمایت کرد.

مردم سوریه نمی­توانند سالی دیگر در این شرایط ناامیدنماینده تاب آورند، چه رسد به یک دهه دیگر.