صلیب سرخ: مردم سوریه دیگر نمی توانند تاب آورند
به گزارش اهدا بلاگ، پیتر مائورر: آینده همچنان تاریک خواهد بود - مگر آنکه جامعه جهانی رویکرد خود را، از امروز، تغییر دهد.

ریاست کمیته بین المللی صلیب سرخ در سخنانی بر اهمیت یاری به مردم سوریه تاکید و توضیح داد: مردم سوریه نمی توانند سالی دیگر در این شرایط ناامیدنماینده تاب آورند، چه رسد به یک دهه دیگر.
به گزارش ایسنا، پیتر مائورر، ریاست کمیته بین المللی صلیب سرخ در سخنانی برای کنفرانس پنجم بروکسل درباره حمایت از آینده سوریه و منطقه گفت: من به تازگی از سفر به دمشق، خیابانهای بمباران شده داریا و اردوگاه الهول در شمال شرق سوریه بازگشته ام.
در طول سالیانی که [از این کشور] بازدید نموده ام، مردم سوریه از زندگیهای ویران شده شان برای من گفته اند. اما امروز، مردم نه تنها از درد و رنج خود از مخاصمه وحشیانه، بلکه از بحران اقتصادی فلج نماینده، تأثیر تحریمها و کووید 19 صحبت مینمایند. فقدان امید کاملاً فراگیر است.
سوریه عظیمترین و پیچیده ترین عملیات کمیته بین المللی صلیب سرخ در دنیا است. نزدیک به سه چهارم مردم به یاری احتیاج دارند که این مقدار در طول 12 ماه گذشته 20 درصد افزایش داشته است. دهها هزار نفر کماکان مفقود هستند و دسترسی به خدمات اولیه همچنان یک چالش روزانه است.
بدون شک این مخاصمه با نقض منظم حقوق بین المللی بشردوستانه شناخته شده است: حملات نامتناسب در مناطق شهری، هدف قرار دادن غیرنظامیان و خدمات ضروری، و بازداشت بدون [حق] تماس با خانواده.
مخاصمات دیگری در دنیا وجود دارند که در آنها نیز شاهد نقضهای شرم آور حقوق بین المللی بشردوستانه هستیم، اما سطح ویرانی در سوریه است که آن را متمایز میکند؛ هنگامی که شهرهای با خاک یکسان شده حمص، حلب، رقعه، و مردم بیشماری که آواره و مفقود شده اند به خاطر می آوریم.
برای ده سال، کمیته بین المللی صلیب سرخ به همراه جمعیت هلال احمر سوریه و شرکای نهضت کوشش نموده است تا برای آوارگان غذا و سرپناه فراهم کند، زخمیان را درمان کند، از افرادی که در جستجوی اعضای مفقود شده خانوادهشان هستند حمایت کند و از بازداشت شدگان بازدید بعمل آورد.
دهه گذشته از خشونت و شقاوت قلب مردم سوریه را شرحه شرحه نموده است.
آینده همچنان تاریک خواهد بود - مگر آنکه جامعه دنیای رویکرد خود را، از امروز، تغییر دهد.
غیرنظامیان بهای فقدان یک راهکار سیاسی و همچنین رویکرد معامله گرایانه تمامی طرفهای درگیر نسبت به اقدام بشردوستانه را میپردازند.
مردم نباید در چادر زندگی نمایند، به تانکرهای آب و توزیع غذا متکی باشند، چه رسد به سالها، چه رسد به یک دهه.
در این شرایط اضطراری طولانی مدت، ما باید به مردم یاری کنیم تا زندگیشان را دوباره بسازند.
در میان ویرانیها و بن بست سیاسی، ارکان آینده سوریه بشردوستانه است و باید بشردوستانه باشد.
حقوق بین المللی بشردوستانه راهنمای عملی برای یاری و حمایت از غیرنظامیان است.
امروز من از جامعه دنیای میخواهم که در این چهار رکن کلیدی بشردوستانه سرمایه گذاری بلند مدت اقتصادی و سیاسی انجام دهد:
اول: علیرقم بن بستهای سیاسی، ما باید راههایی را برای پایدار نمودن خدمات ضروری بیابیم تا از فروپاشی بیشتر جامعه جلوگیری کنیم.
در داریا من مردمی را دیدم که در میان خرابه های ساختمانهای بمباران شده زندگی مینمایند. آنها به شدت هم اینک احتیاجمند یاریهای اولیه، مانند آب، برق، خدمات درمانی هستند.
پایدارسازی زیرساختهای اساسی را نمیتوان به تعویق انداخت - فروپاشی این خدمات میلیونها سوری را به سمت یک بحران انسانی عظیم سوق خواهد داد. در سرتاسر این کشور، بیش از یک دهه، فراوری نیرو 70 درصد کاهش داشته است؛ 30 تا 40 درصد از فراوری آب آشامیدنی از بین رفته است، 50 درصد از بیمارستانها آسیب دیده یا نابود شده اند.
کمیته بین المللی صلیب سرخ در حال بازسازی خدمات ضروری در سراسر کشور، و حمایت از کسب و کارهای کوچک است. اولویت ما فراهم کردن یاریهای امدادی در مقیاس عظیم در جایی است که بیشترین احتیاج به آنها وجود دارد، تا بتوانیم زندگی را تا حد امکان قابل تحمل کنیم.
هنگامی که سازمانهای بشردوستانه، مانند کمیته بین المللی صلیب سرخ، زیرساختها را ترمیم مینمایند ممکن است مانند بازسازی یا توسعه به نظر آید. اما این امر تا واقعیت فاصله بسیاری دارد. این پروژههای مهندسی عظیم و پیچیده بشردوستانه توقفی در شکاف بوجود آمده هستند تا از فروپاشی تمامی سیستمها جلوگیری نمایند.
جامعه بین المللی باید حمایت سیاسی و اقتصادی خود را برای یک واکنش گسترده بشردوستانه شامل تعهدات چندساله شروع کند. تحریم هایی که موجب درد و رنج جمعیت غیرنظامی میشوند، خدمات ضروری و امنیت غذایی را تحت الشعاع قرار میدهند باید اصلاح شوند.
دوم، بافت جامعه سوریه احتیاج به ترمیم دارد؛ و این ممکن نخواهد مگر آنکه حقوق همگان امروز حفظ گردد.
پیشرفت در تبادل نظرهای سیاسی متکی بر حل و فصل انسانی مسائل کلیدی مانند مسئله مفقودین و بازداشت خواهد بود. اینها احتیاجمند حمایت و تعهد بلندمدت است اما اکنون کارهای بسیاری میتوان انجام داد.
جستجوی مفقودین و پاسخ به احتیاجهای خانواده های آنها ضروری و فوری است. ده ها هزار خانواده در انتظار خبری [از عزیزانشان] هستند و بسیاری از آنها با مسائل شدید اقتصادی مواجهند. آنها اکنون و برای دهههای پیشرو احتیاج به حمایت شدن دارند.
به طور حیاتی و فوری: باید با بازداشتشدگان انسانی و کرامتآمیز رفتار گردد. دلایل بازداشتشان هرچه هست، آنها باید اجازه داشته باشند تا پیوندهای نظام مند با خانوادههای خود داشته باشند و فرایند قانونی لازم برای آنها طی گردد. کمیته بین المللی صلیب سرخ به بازدید از بازداشتشدگان در تعدادی از زندانها در سوریه ادامه خواهد داد. ما پیوسته و محرمانه با مقامات در حال تبادل نظر هستیم تا شرایط بازداشت را، در مورد رفتار انساندوستانه، و اجازه به خانوادهها برای حفظ تماسشان بهبود بخشیم.
سوم، افراد بازداشتشده یا آنها که در شرایط بلاتکلیفی حقوقی بسر میبرند احتیاجمند پاسخهایی انسانی و پایدار هستند.
در شمال شرق سوریه، مانند اردوگاه الهول، دهها هزار نفر که غالباً زن و کودک هستند در شرایطی اسفناک زندگی مینمایند.
من صراحتاً از این شرایط شوکه شدم؛ در میان بدترین چیزهای که دیده ام - بچه ها دچار سوءتغدیه، و ناقص رشد نموده؛ آنها از امراض قابل درمان هلاک میشوند. چادرهای موقت نه در برابر خشونتهای درحال افزایش از آنها حفاظت مینمایند نه در مقابل شرایط سخت جوی. حقوق آنها نادیده گرفته میگردد: برخی بدون تابعیت هستند، برخی دیگر در خطر به فراموشی سپرده شدن در مراکز تأدیب و اماکن بازداشت قرار گرفته است.
تخمین زده میگردد که در حدود 40000 کودک در آن اردوگاه وجود دارند که اکنون دو سال را در شرایط ناامن و همراه با تهدیدات جانی به سر نموده اند: این بدون شک یک بحران حمایت از کودک در مقیاس عظیم است.
این که جامعه دنیای نه به دلیل چالشهای بشردوستانه غیرقابل رسیدگی بلکه به علت واگراییهای سیاسی به چنین مکانی اجازه ادامه یافتن میدهد، یک رسوایی است.
دولتها نتوانسته اند به مسئولیتهای حقوقی خود چه در قبال بیگانگان چه برای سوریها و عراقیها عمل نمایند و به آنها پشت نموده اند.
وقت آن است که پیش از آنکه جان افراد بیشتری از بین رود و آینده افراد بیشتری ویران گردد یک اراده سیاسی برای عمل بیابیم. مثالهای مثبت از بازگشت به موطن و ادغام دوباره وجود دارد. چالشهای فراوان را نمیتوان بهانهای برای بی عملی قرار داد.
در نهایت، ما خواستار برطرف محدودیتها بر اقدامات بشردوستانه بیطرف، بی غرض و مستقل هستیم.
زمانی که شدیداً به اقدامات نجات دهنده احتیاج است، حلقه طناب بر گردن آن تنگتر میگردد. بن بست فرامرزی و میدانی جان میلیون ها نفر را به گروگان گرفته است. کمیته بین المللی صلیب سرخ آماده است تا اقدامات نجات دهنده خود را در سراسر سوریه، از جمله در بخش ادلب افزایش دهد، اما سیاست مانع از اقدام ما می گردد.
سوریه در گرداب مرگبار درد و محنت قرار گرفته است، که باید با پاسخهای تعیین و اقدام عملی از آن حمایت کرد.
مردم سوریه نمیتوانند سالی دیگر در این شرایط ناامیدنماینده تاب آورند، چه رسد به یک دهه دیگر.
منبع: عصر ایران