شیوع؛ فیلمی که کرونا را پیش بینی کرده بود - اهدا بلاگ

شیوع شصت و یکمین فیلم پرفروش سال 2011 بود، اما مجددا به خاطر شیوع ویروس کرونا مورد توجه قرار گرفته است

در سال 2011 فیلمی در سینما ها پخش شد درباره پیدایش ویروسی ناشناخته و مرگبار در چین. این فیلم در آن زمان موفقیت خاصی کسب نکرد، اما حالا به خاطر شیوع ویروس کرونا حسابی محبوب شده است. بین فیلمنامه این اثر و اتفاقات جهانی واقعی شباهت های خیره کننده ای وجود دارد.

این فیلم در آن زمان فروش چندانی نداشت و با وجود بازیگران برجسته ای، چون مت دیمن، جود لا، گوئینت پالترو، کیت وینسلت و مایکل داگلاس در جدول فروش فیلم های آن سال در رتبه شصت و یکم قرار گرفت.

اما این فیلم نه تنها حالا نامش در بین پرتعدادترین جست وجو های گوگل دیده می شود، بلکه به یکی از پرمخاطب ترین عناوین موجود در فروشگاه اپل نیز تبدیل شده است.

وارنر برادرز، استودیوی سازنده این فیلم، می گوید که در ماه دسامبر گذشته، یعنی هنگامی که نخستین خبر ها درباره کشف ویروس کرونا در چین به گوش می رسید، این فیلم دویست و هفتادمین عنوان محبوب در کاتالوگ محصولات این استودیو بود.

حالا، اما با گذشت سه ماه محبوبیتش فقط از هشت فیلم هری پاتر کمتر است. دلیل این اتفاق ویروس کرونا و شباهت های شیوع آن با داستان این فیلم است که یک دهه پیش ساخته شده است.

هنری شبیه به زندگی

در این فیلم، زن تاجری (شخصیت گوئینت پالترو) در جریان سفر به چین به ویروسی ناشناخته و مرگبار مبتلا می شود، جانش را از دست می دهد و در این بین جهان را نیز دچار بحران پزشکی می کند.

رابطه با چین یکی از شباهت های این فیلم به وقایع جاری است که به افزایش محبوبیت آن در هفته های اخیر منجر شده است.

البته تبلیغ گوئینت پالترو نیز در افزایش این محبوبیت نقش داشت: این بازیگر آمریکایی روز 26 فوریه تصویری از خود منتشر کرد که در هواپیما نشسته بود و ماسک به صورت داشت.

او در این پست اینستاگرامش چنین نوشته بود: در راه پاریس. متوهم؟ محتاط؟ آرام؟ ترسان؟ همه گیری؟ تبلیغات؟ پالترو می خواهد با این در هواپیما بخوابد.

این بازیگر که بیش از 6 میلیون دنبال کننده در اینستاگرام دارد در ادامه نوشته بود من قبلا در این فیلم بوده ام. مراقب باشید. دست ندهید. مرتب دست هایتان را بشویید.

شباهت ها

فیلم شیوع شباهت های حیرت انگیزی با واقعیت دارد.

شخصیت خانم پالترو در پی دست دادن با آشپزی در هنگ کنگ به ویروس MEV-1 مبتلا می شود. این ویروس از طریق لاشه یک خوک که توسط خفاشی گزیده شده بود به آشپز منتقل شده است. او بعد از بازگشت به خانه شدیدا مریض می شود و در فاصله کوتاهی می میرد. پسرش نیز به سرعت جان خود را از دست می دهد، اما معلوم می شود که همسرش، شخصیت مت دیمن، در برابر این ویروس مقاوم است.

مقامات درمانی عقیده دارند که نقطه آغاز شیوع بیماری کووید-19 انتقال ویروس از حیوان به انسان بوده است - مثل اتفاقی که در فیلم افتاد

در جهانی واقعی نیز کارشناسان عقیده دارند که نقطه آغاز شیوع ویروس کرونای جدید، انتقال آن از حیوان به انسان در ماه دسامبر گذشته در شهر ووهان بوده است.

حتی گمان می رود که ناقل اصلی این ویروس کرونا خفاش بوده باشد، عین اتفاقی که در جریان همه گیری بیماری سارس در بین سال های 2002 و 2003 افتاد. این ویروس احتمالا با وساطت حیوان دیگری به انسان منتقل شده است.

فعلا بر سر ماهیت این حیوان واسط اجماعی وجود ندارد (حیوان واسط در فیلم خوک بود)، اما گزارشی که از طرف سازمان بهداشت جهانی منتشر شده است نقطه آغاز شیوع ویروس کرونا را به یکی از بازار های فروش زنده حیوانات در ووهان وصل می کند.

دقیقا مانند ویروس کرونای جدید، ویروس تخیلی این فیلم نیز از طریق تماس مستقیم یا تماس با سطوح آلوده بین انسان ها منتقل می شود.

الهام از واقعیت

هر دو ویروس تخیلی و واقعی باعث ایجاد مسائل تنفسی می شوند، اما ویروس MEV-1 مشتقی از ویروسی واقعی به نام نیپاه است که به خانواده ویروس های کرونا تعلق ندارد.

خفاش هم با ویروس MEV-1 این فیلم مرتبط شناخته شده است و هم ویروس کرونای واقعی

یک تفاوت، کشندگی به مراتب کمتر همه گیری فعلی در مقایسه با آن ویروس تخیلی است. شخصیت های این فیلم مرتب به نرخ مرگ ومیر 25 درصد اشاره می کنند، در حالی که به گفته سازمان بهداشت جهانی نرخ مرگ ومیر بیماری کووید-19 در حال حاضر حدود 3.4 درصد است.

در فیلم شیوع، ویروس MEV-1 ظرف تنها یک ماه به مرگ 26 میلیون نفر در سراسر جهان منجر می شود. اما در حدود 3 ماهی که از پدیدار شدن ویروس کرونای جدید می گذرد، تعداد افرادی که جان خود را به خاطر ابتلا به آن از دست داده اند کمتر از 25 هزار نفر است.

تنها اتفاقی که در دوران معاصر با وقایع این فیلم برابری می کند آنفلوآنزای اسپانیایی است که در فاصله سال های 1918 و 1920 به مرگ بیش از 50 میلیون نفر در سراسر جهان منجر شد.

قرنطینه

شیوع ویروس در این فیلم باعث می شود تا کارمندان سرویس اطلاعات همه گیری آمریکا - نهادی واقعی - برای شناسایی و قرنطینه افراد مبتلا اعزام شوند. شهر شیکاگو در آمریکا به صورت کامل قرنطینه می شود، اتفاقی که شبیه قرنطیه کامل شهر های مختلف در چین و دیگر کشور ها است.

همه گیری آنفلوآنزای اسپانیایی آخرین باری بود که ما در جهانی واقعی شاهد اتفاقی به ویرانگری وقایع این فیلم بودیم

ترس و تاثیرات ثانویه

محبوبیت تازه این فیلم، اسکات برنز، نویسنده فیلمنامه، را متحیر کرده است. با این حال، در مصاحبه ای که با مجله فورچون داشت گفت که ایده اصلی این فیلم این بود که نشان دهد جامعه مدرن در برابر شیوع اینگونه بیماری ها آسیب پذیر است.

به گفته او شباهت ویروس فیلم ما به ویروس کرونا جزئی، اتفاقی و واقعا بی اهمیت است. چیزی که اهمیت دارد و دقیق است واکنش اجتماعی و فراگیری وحشت و تاثیرات ثانویه آن است.

شاید اشاره او در این صحبت ها به یکی از شخصیت های فیلم بوده باشد: آلن کروموید، خالق تئوری های توطئه. این شخصیت که توسط جود لا به تصویر کشیده شده است شایعات بی اساسی درباره این ویروس منتشر می کند و درمان هایی جعلی برای آن ارائه می دهد.

اتفاق ترسناک این است که در واقعیت نیز شرکت آمازون اخیرا اظهار داشت که از فروش بیش از یک میلیون قلم کالا توسط اشخاص ثالث به دلیل ادعا های نادرست فروشندگان مبنی بر درمان بیماری کووید-19 جلوگیری کرده است.

جیم باکر، کشیش تلویزیونی سرشناس آمریکایی، اخیرا توسط مقامات ایالت نیویورک به خاطر تبلیغ کلوئید نقره به عنوان درمان این بیماری توبیخ شد.

از طرف دیگر، ما شاهد پخش اخبار جعلی گوناگونی راجع به منشاء این ویروس بوده ایم، از جمله شایعاتی مبنی بر تولید این ویروس به عنوان سلاح بیولوژیکی. حتی خود آقای برنز نیز هدف یکی از این تئوری های توطئه قرار گرفت.

او در مصاحبه با روزنامه نیویورک تایمز گفت که عده ای در شبکه های اجتماعی با او تماس گرفته بودند و او را به عضویت در سازمانی مخفی که هدفش کنترل مسائل جهان است متهم کرده بودند.

به گفته او به یاد دارم که یکی از نگرانی هایم در آن زمان این بود که شیوع اطلاعات نادرست می تواند به اندازه خود ویروس خطرناک باشد.

ویروس نیپاه الهام بخش ویروس MEV-1 در این فیلم بود

مقبولیت علمی

توضیح دیگری که می توان برای محبوبیت این فیلم ارائه کرد توجه آقای برنز به مقبولیت علمی آن است. او هنگام نوشتن فیلمنامه از گروهی از ویروس شناسان و همه گیرشناسان، از جمله کارشناسان سازمان بهداشت جهانی، مشورت گرفته بود.

توصیه هایشان مو بر تن آدم سیخ می کرد.

آقای برنز به مجله هالیوود ریپورتر گفت: وقتی با کارشناسان این حیطه صحبت کردم، همه آن ها می گفتند که شیوع یک بیماری دیر و زود دارد،، ولی سوخت و سوز ندارد.