کشف مدرکی 3000 ساله از مجازات پنج کیفر در چین باستان - اهدا بلاگ

خبرنگاران | بنا به گفته محققانِ دانشگاه پِکینگ، آنالیز بیولوژیکیِ استخوان های اسکلتِ یک زن، قطع عضو به علل پزشکی و دیگر علل را رد نموده و نشان داده است که قربانی حداقل پنج سال پس از اجرای مجازات زنده مانده است. در چین باستان، قطع یک یا دو پا سنتی معروف به یو (Yue) و یکی از پنج نوع کیفر چین باستان بوده است. سیستم پنج کیفر حداقل هزار سال تا حدود سال 200 پیش از میلاد راوج داشته است.

به گزارش خبرنگاران ؛ پنج کیفر (wuxing) مجازات های اصلی چین باستان بود. آنطور که در افسانه ها آمده است، یا امپراتور زرد (هوانگ تی) یا دودمان شیا (قرن پانزدهم-هفدهم پیش از میلاد) این مجازات ها را معین کردند چرا که میان قبیله های میائویِ جنوبی، این مجازات رایج بوده است. به نقل از فصل شوچینگ از کتاب تاریخ یا کتاب رویدادها (از کتاب های اصلی آئین کنفسیوس که آن را به شاگردانش تعلیم می داد)، وقتی Chi You آشوب را به زمین آورد، قبایل میائو پنج کیفر را تعریف کردند: آن ها پنج کیفر را معین کردند و نام قانون روی آن گذاشتند. آن ها بی گناهان را سلاخی نموده و با بریدن بینی و گوش، اخته کردن و داغ گذاری، به نخستین کسانی بدل شدند که پایشان را در اجرای قانون فراتر از حد گذاشتند.

(لی نان همراه تیمش، تحلیل زیست پزشکی را روی استخوان یافت شده انجام دادند.)

در آثار هنری و آرشیو های تاریخی، مدارک زیادی در تایید این مجازات وجود دارد. برای مثال، در قدیمی ترین سوابق مکتوب چینی، کتبه هایی از جنس استخوان متعلق به سلسله شانگ (1050-1600 پیش از میلاد) وجود دارد که ظاهراً تصاویری از بریده شدن یک پا با اره را نشان می دهند.

(برنز های دودمان ژو افرادی را نشان می دهد که عضوی از بدنشان قطع شده و معمولاً به کار دربانی گماشته میشدند.)

ظروف برنزی ژو غربی (از 1046 تا 771 پیش از میلاد) منقش به حکاکی هایی است که در آن ها افرادی را نشان می دهد که یک یا هر دو پایشان را از دست داده اند و به سمت دربان گماشته شدند. در دوره بهار و پاییز (770-476 پیش از میلاد)، قطع پا به عنوان شکلی از مجازات آنقدر رایج شده بود که تقاضا و قیمت کفش های خاص به اوج رسید.

اسکلت زنی که تصور می گردد از نخستین موردهای قطع پای مجازاتی باشد، در گوری در گورستان سایت ژویان نزدیک باوژی در شمالی غربی استان شاآنشی چین یافت شده است. جنازه قطع عضوشده در جریان حفاری هایی که سال 1999 شروع شده بود، کشف شد، اما بدون هیچ آنالیز دقیق و کاملی کنار گذاشته شد، چون باستان شناسان به مکان یابیِ مصنوعاتی که اندازه کمی از آن ها در سایت کشف شده بود، علاقه بیشتری داشتند.

مکان این اکتشاف، که مهد تمدن ژو بود به واسطه اندازه زیاد ظروف، استخوان های پیشگویی و مقبره هایی که در آنجا کشف شده اند به عنوان زادگاه برنزها مشهور است.

(اسکلت سال 1999 کشف شد، اما فناوری های نوین به دانشمندان یاری کرد که دریابند قطع عضو به عنوان مجازات اجرا شده است.)

لی نان، محقق فوق دکتری از دانشگاهِ پِکینگ استخوان ها را آنالیز کرد. به گفته او پیشرفت های علمی و فناوری اخیر، مطالعه دوباره بقایا را امری میسر و ارزنده نموده است: تا پیش از این، مردم این استخوان انسانی را به عنوان یک استخوان ناقص در نظر می گرفتند، اما من با اطلاعاتی که در اختیار داشتم در نگاه نخست حدس زدم ممکن است با یک مدرک قطع عضو روبرو باشیم.

آنالیز های اشعه ایکس ثابت کرد استخوان ها متعلق به خانمی 30 تا 35 ساله است که پای راستش قطع شده است. گاهی اوقات بیماران مبتلا به دیابت، جذام و سرطان که دچار سرمازدگی یا سوختگی می شدند، به ناچار باید عضو درگیر بدنشان قطع میشد. اما مطالعه تراکم و ساختار استخوانِ بخش های دیگر اسکلت، احتمال بیماری به عنوان دلیل قطع عضو را رد نموده است. قطع عضو منجر به بدشکلی های جدیِ استخوان درشت نی و نازک نی هم میشده و نشان دهنده این است که قطع عضو ناشی از عملیاتِ پزشکی نبوده، چون اگر چنین بود، زخم ها اثر نسبتاً صاف و نرمی از خود به جای می گذاشتند.

لی می گوید: اگر تحلیل زیست پزشکیِ فرد مدفون در گور را با تصاویر حک شده از قطع عضو روی ظروف برنزی کشف شده در نزدیک گور ها با هم بیامیزیم، معین می گردد اسکلت این زن نمونه ای از مجازات یو و در واقع نخستین نمونه شناخته شده از آن دوران است.

منبع: arkeonews

مترجم: زهرا ذوالقدر