مکانزیمی که فکر اشیاء را بهم پیوند می دهد
به گزارش اهدا بلاگ، وقتی یخچال را می بینیم، فکر می کنیم فقط در پی یخچال هستیم، اما در فکر ما، همه چیز های دیگر آشپزخانه را که با یخچال ارتباط برقرار می کند را هم فرا می خوانیم. به عقیده بونر این اولین بار است که کسی این را کمّی می کند و منطقه ای از مغز که این اتفاق در آن رخ می دهد را شناسایی می کند.
خبرنگاران| دانشمندان ساز و کار بخشی از مغز که اشیا مشابه را بهم پیوند می دهد را ترسیم کرده اند. این منجر به بینش جدیدی در مورد نحوه پردازش اطلاعات از طریق مغز می شود.
هنگامی که افراد مسواک، ماشین، درخت - هر شیئ دیگری را می بینند، مغز آن ها به طور اتوماتیک آن را با چیز های دیگری که به طور طبیعی اتفاق می افتد مرتبط می کند، تا به انسان ها اجازه دهد زمینه ای برای محیط اطراف خود بسازند و انتظارات خود را برای دنیا تعیین کنند.
به گزارش خبرنگاران؛دانشمندان با استفاده از یادگیریِ ماشینی و تصویربرداری از مغز، محققان مقدار پدیده هم-رخدادی را مقدار گیری و منطقه ای از مغز را که درگیر این موضوع است شناسایی کرده اند. یافته های این پژوهش در مجله Nature Communications موجود است.میک بونر، نویسنده این مطالعه و از دانشمندان علوم شناختی از دانشگاه جان هاپکینز، می گوید: وقتی یخچال را می بینیم، فکر می کنیم فقط در پی یخچال هستیم، اما در فکر ما، همه چیز های دیگر آشپزخانه را که با یخچال ارتباط برقرار می کند را هم فرا می خوانیم. به عقیده بونر این اولین بار است که کسی این را کمّی می کند و منطقه ای از مغز که این اتفاق در آن رخ می دهد را شناسایی می کند.
در یک مطالعه دو بخشی، بونر و نویسنده مشترک آن، راسل اپشتاین، استاد روانشناسی در دانشگاه پنسیلوانیا، از یک پایگاه داده با هزاران عکس از اشیاء برچسب گذاری شده استفاده کردند؛ تصاویری از صحنه های خانگی، زندگی در شهر و طبیعت وجود داشت.
تصاویر دارای برچسب هایی برای هر لیوان، هر ماشین، هر درخت و هر شیئ دیگری بود. برای تعیین کمیت هم-رخدادی اشیاء، یا اینکه چند بار یک شیئ خاص با دیگر اشیاء همپوشانی دارد، آن ها یک مدل آماری ایجاد کردند. الگوریتمی که احتمال دیدن اتوماتیک را در صورت مشاهده صفحه کلید، یا دیدن قایق در صورت مشاهده ماشین ظرفشویی را نشان می دهد.
با تعیین کمیت این ارتباطات متنی، محققان در ادامه تلاش کردند تا آن ناحیه از مغز را مدیریت کنند که این پیوند ها را مدیریت می کند.
در حالی که فعالیت مغزی افراد تحت آزمایش با تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی یا fMRI کنترل می شد، تیم تحقیقاتی به آن ها عکس هایی از اشیاء منفرد را نشان داده و در پی شواهدی از منطقه ای بودند که پاسخ های آن ها این اطلاعات هم-رخداد را ردیابی می کرد. نقطه ای که آن ها شناسایی کردند منطقه ای در قشر بینایی است که معمولاً با پردازش صحنه های مکانی مرتبط است.
بونر می گوید: وقتی به هواپیما نگاه می کنید، این منطقه، آسمان و ابر ها و سایر موارد را هم نشان می دهد. این منطقه از مغز که مدت ها گمان می رفت که برای پردازش محیط فضایی به کار گرفته می شود، کدگذاری اطلاعات در مورد آنچه که در دنیا با هم اتفاق می افتد (هم-رخداد ها) را هم بر عهده دارد.
مدت هاست که محققان می دانند افراد در شناسایی اشیاء خارج از متن، کندتر عمل می کنند. این تیم معتقد است که این اولین آزمایش بزرگ مقیاس برای تعیین کمیت ارتباطات بین اشیا در محیط بینایی و همچنین اولین بینش در مورد نحوه نمایش این زمینه بصری در مغز است.
بونر می گوید: ما به روشی بسیار دقیق نشان می دهیم که به نظر می رسد مغز این اطلاعات آماری غنی را بروز می دهد.
منبع: ScienceDaily
منبع: فرادید