آچربی، فوتبالیستی که 2 بار سرطان را شکست داد
به گزارش اهدا بلاگ، روزنامه خراسان - مجید حسین زاده، روزنامه نگار: سال 1988 در 20 کیلومتری جنوب شهر میلان به جهان آمد. سال 2006 وقتی به تیمی در سری D ایتالیا ملحق شد، حتی فکرش را هم نمی کرد زمانی که قرار است نتیجه کوشش هایش را در بالاترین سطح فوتبال ایتالیا ببیند، سرطان او را به پشت دستگاه های شیمی درمانی بکشاند.
تا سال 2012 که به میلان ملحق شد، چندین باشگاه عوض کرد. از رجینا تا کیه وو. سرطان گام به گام و آرام آرام، پشت او می آمد و هر جا می رفت بدون این که نفس بکشد، کنار فرانچسکو آچربی راه می رفت. سرطان حتی امضای قرارداد او با میلان را هم از نزدیک دیدن کرد.
کارنامه ورزشی ناامیدکننده آچربی
یک نیم فصل فاجعه بار در میلان که تنها یک بار فیکس به میدان رفت و 5 بازی نصف و نیمه، کارنامه او در تیم شهر پر زرق و برق میلان بود. زمستان سال 2012، به جنوا پیوست و سپس بدون حتی یک بازی به صورت قرضی به کیه وو بازگشت. 7 بازی هم با پیراهن کیه وو انجام داد و فصل برایش به سرانجام رسید. دیگر امیدی به پیشرفت در فوتبال نداشت و روی کاغذ، فوتبالش تمام شده بود. جولای 2013 رسید و ساسولو که تازه به سری Aصعود نموده بود، تصمیم گرفت با یک قرارداد بسیار معمولی از لحاظ مالی آچربی را به تیم خود بیاورد.
وقتی فرانچسکو آچربی وارد اتاق پزشکی باشگاه می شد، حتی فکرش را هم نمی کرد که وقتی از آن اتاق بیرون می آید، یک سرطانی باشد. با این حال، پزشکان باشگاه در اوج آمادگی بدنی، خبر ابتلای به سرطان را به او دادند.
تومور معین بود و راه درمان، عمل جراحی برای در آوردن تومور. به شهر میلان بازگشت. به جایی که شش ماه در آن جا عذاب کشیده بود. به این نتیجه رسیده بود که زندگی، بدترین رویش را به او نشان داده است. خاطرات زندگی اش را مرور کرد. عملکرد ضعیف فوتبالی، بدشانسی های متعدد در میلان و حالا هم سرطان. از این بدتر دیگر نمی شد. با این حال، پزشکان او را برای جنگیدن آماده کردند و عمل جراحی با موفقیت در شهر میلان انجام شد و فرانچسکو شادمان از این که به سادگی دستان سرطان را رها نموده است، به تمرینات ساسولو بازگشت.
شادمانی کوتاه مدت بابت شکست سرطان
13 بازی در ترکیب ساسولو انجام داده بود تا تاریخ به اول دسامبر 2014 رسید. سران فوتبال ایتالیا اعلام کردند که تست دوپینگ فرانچسکو مثبت شده است. او شوکه شد و قبول نکرد. می دانست ماجرا از کجا آغاز شده است. مقصر این داستان را می شناخت. سرطان دست از سرش بر نمی داشت. او گفت که مثبت شدن تست اش به علت درمان هایی است که بابت سرطان و تومورش انجام داده است. چک آپ های مجدد به عمل آمد و آن چه نباید رخ می داد، اتفاق افتاده بود. سرطان برگشته بود.
نمی خواستم بجنگم اما جنگیدم
خودش در توضیح آن روزها می گوید: ابتدا فکر کردم که شکست خورده ام. دیگر هدفی در پیش رویم نداشتم و نمی خواستم بجنگم اما بعد جنگیدم. اول با سرطان و بعد برای پس گرفتن جایگاهم در زمین. این بار نمی خواستم که زندگی ام در همین نقطه به سرانجام برسد. او این بار، 9 ماه رخ در رخ با سرطان جنگید و در نهایت به پیروزی در میدان زندگی رسید. شاید منطقی ترین کار، خداحافظی با فوتبال بود یا حداقل ناامید شدن از حرکت به سمت موفقیت فوتبالی به خصوص با کارنامه بدی که از خودش در دوران سالم بودنش به جا گذاشته بود.
یکی از اسطوره های کوشش و صبر
21 سپتامبر 2014، دقیقا 294 روز بعد از این که سرطانش برای دومین بار تشخیص داده شد، در تساوی صفر بر صفر ساسولو مقابل سمپدوریا به میدان رفت. بعدش کم کم درخشید و انگار رمزهای جنگیدن برای رسیدن به موفقیت را آموخته بود. بعد از یک سال، آنتونیو کونته او را به تیم ملی ایتالیا دعوت کرد و اولین بازی ملی اش را سال 2014 مقابل آلبانی انجام داد و یک بازی دیگر نیز در سال 2016 برای آتزوری انجام داد اما کارنامه اش خیلی زود و با دو بازی ملی برای مدت ها بسته شد.
او دیگر در سطح اول فوتبال ملی اش نبود اما فرانچسکو کوشش و رفتار در هنگام انتظار را بلد بود. فرانچسکو دیگر یک آدم معمولی نبود، او یک فاتح بود، یک جنگاور، یک قهرمان، یک افسانه و روبرتو مانچینی هم تصمیم گرفت در لیست جدیدش که همین دو روز پیش اعلام نموده، این بازیکن افسانه ای را به تیم ملی ایتالیا دعوت کند. دعوتی که به گفته روبرتو مانچینی، درس های زیادی برای همه فوتبال دوستان دارد.
پ
منبع: برترین ها